'Tijd heb ik nu genoeg,

hoewel mij de opdracht is gegeven zoveel mogelijk binnen te blijven'

Wandelen is een manier om ruimte en tijd te beleven, als wandelaar moet ik er voor open staan om het (stedelijk) landschap op een andere manier te bezien. De wandeling krijgt betekenis door de manier waarop ik door de wandeling word uitgedaagd. Niet om daarbij grenzen te overschrijden maar om te beleven wat er te zien valt. Wandelen maakt voor mij de structuur van een gebied zichtbaar, met eigen sociale codes en ongeschreven regels en daarmee ook mijn eigen codes en ongeschreven regels.

Wandelen maakt voor mij ook zichtbaar hoe bewoners zorgen voor een gebied, de manier waarop bewoners zich betrokken voelen bij de openbare ruimte. Vertelt de zorgvuldigheid waarmee met de buitenruimte wordt omgegaan iets over de huiskamer van de bewoners? Word ik als wandelaar uitgenodigd een kijkje te nemen in de huiskamer en, misschien nog intiemer in het hoofd van de bewoners?

Traditionele wandelroutes voeren mij langs bezienswaardigheden. Een route leidt me met een omschrijving door de stad, in mijn hand de stadsplattegrond en een gedegen beschrijving van wat ik zeker moet gaan zien. Mijn ideale wandelingen hebben geen route en geen beschrijving. Wel hebben zij een aanleiding, de aanleiding kan telkens weer anders zijn. Tijdens het wandelen kan ik mijn verbeelding aan het werk zetten, en geef ik vorm aan mijn eigen wereld.