ABOVE US ONLY SKY

In het najaar van 2013 schilderde ik in Frankrijk een serie kleine aquarellen.

Het landschap van de streek waar ik verbleef was niet spectaculair. Het lage licht van het najaar daarentegen zorgde voor adembenemende contrasten, het heuvelachtige landschap stond garant voor verre horizonten.

Ik heb de laatste maanden vaak naar de lucht gekeken en ik ben waarschijnlijk niet de enige. Misschien was ik op zoek naar een teken dat alles goed zou komen?  Het is een geruststellende gedachte dat de lucht er al heel lang is en daar ook nog heel lang zal blijven. Ik raakte opnieuw in de ban van dramatische wolkenformaties, buitenissige opeenstapelingen, subtiele patronen, eindeloze kleurschakeringen en een onverklaarbare hoeveelheid vormen. 

Vormen met zachte randen die zich scherp aftekenen tegen egaal gekleurde achtergronden.

Om achter die horizon waarschijnlijk eindeloos verder te gaan in eenzelfde kleur of verlopend van licht naar donker in een kleur die ik nog nooit eerder had gezien en waarvan ik geen flauw idee had in welke tube ik zou moeten knijpen om die kleur op mijn palet te kunnen mengen. Wat ik zeker weet is dat ik mijn belangstelling voor de lucht heb zien veranderen, zoals mijn belangstelling voor bijna alles wat dicht bij mij is veranderde.